1. Wyprowadzanie i ukrywanie majątku – art. 300 § 1 k.k.

Wyprowadzanie i ukrywanie majątku to przestępstwo polegające na działaniu dłużnika, który umyślnie przenosi swoje aktywa (np. nieruchomości, pieniądze, udziały w spółkach) w celu uniemożliwienia zaspokojenia roszczeń wierzycieli. Takie działania mogą mieć miejsce w sytuacji, gdy dłużnik obawia się egzekucji komorniczej lub gdy jego majątek jest zagrożony postępowaniem upadłościowym. Działania te są niezgodne z prawem, ponieważ mają na celu celowe wprowadzenie wierzycieli w błąd co do rzeczywistego stanu finansowego dłużnika. Osoba, która dopuszcza się takich czynów, może ponieść odpowiedzialność karną zgodnie z art. 300 § 1 Kodeksu karnego.

2. Utrudnianie postępowania egzekucyjnego – art. 300 § 2 k.k.

Utrudnianie postępowania egzekucyjnego to przestępstwo, w którym dłużnik podejmuje działania mające na celu uniemożliwienie lub utrudnienie wykonania wyroku sądowego lub decyzji organów egzekucyjnych. Może to obejmować m.in. ukrywanie mienia, zatajanie informacji o swoim majątku czy manipulowanie dokumentami, aby zniechęcić komornika do skutecznego ściągania długu.

3. Pozorne bankructwo (przeniesienie majątku na nowy podmiot) – art. 301 § 1 k.k.

Pozorne bankructwo to przestępstwo polegające na stworzeniu nowej jednostki gospodarczej (np. spółki) i przeniesieniu na nią składników majątku dłużnika w celu uniknięcia odpowiedzialności za dotychczasowe zobowiązania. Działanie to ma na celu zatuszowanie prawdziwego stanu majątkowego dłużnika oraz zminimalizowanie możliwości zaspokojenia wierzycieli.

4. Doprowadzenie do upadłości – art. 301 § 2 i 3 k.k.

Doprowadzenie do upadłości to przestępstwo, w którym dłużnik umyślnie doprowadza swoją firmę lub przedsiębiorstwo do niewypłacalności, wiedząc, że nie będzie w stanie wywiązać się z zobowiązań. Może to obejmować działania takie jak nadmierne zadłużanie się, nieprawidłowe zarządzanie majątkiem lub zatajanie istotnych informacji przed wierzycielami, co skutkuje niewypłacalnością przedsiębiorstwa.

5. Faworyzowanie wierzycieli – art. 302 § 1 k.k.

Faworyzowanie wierzycieli to przestępstwo polegające na wybiórczym spłacaniu części długów przez dłużnika w sytuacji, gdy nie jest on w stanie spłacić wszystkich swoich zobowiązań. Tego rodzaju zachowanie prowadzi do nierównego traktowania wierzycieli, co jest sprzeczne z zasadami prawa upadłościowego, które ma na celu zaspokojenie roszczeń wierzycieli w możliwie równych proporcjach. Zgodnie z art. 302 § 1 Kodeksu karnego, wybiórcze spłacanie długów, szczególnie gdy dłużnik znajduje się w sytuacji niewypłacalności, stanowi przestępstwo, za które grozi kara pozbawienia wolności.

Spłacanie jedynie niektórych długów nie stanowi przestępstwa, pod warunkiem, że sytuacja majątkowa dłużnika pozwala na uregulowanie wszystkich zobowiązań. Problem pojawia się jednak, gdy dłużnik znajduje się w stanie zagrożenia niewypłacalnością lub upadłością. W takim przypadku wybiórcze zaspokajanie roszczeń tylko wybranych wierzycieli może zostać uznane za przestępstwo. Celem tej regulacji jest zapewnienie sprawiedliwego i proporcjonalnego zaspokojenia roszczeń wszystkich wierzycieli w ramach postępowania upadłościowego, a nie tylko wybranej grupy wierzycieli.

6. Przekupstwo wierzycieli – art. 302 § 2 k.k.

Zgodnie z art. 301 § 2 Kodeksu karnego, Kto wierzycielowi udziela lub obiecuje udzielić korzyści majątkowej za działanie na szkodę innych wierzycieli w związku z postępowaniem upadłościowym lub zmierzającym do zapobiegnięcia upadłości, podlega karze pozbawienia wolności do lat 3.